Het antwoord is ja! We leven in een wereld die steeds meer afhankelijk is van digitale gegevens, elke dag neemt de hoeveelheid gegevens toe. Elke foto die je maakt, elke Snapchat die je stuurt, elke Instagram die je plaatst, elk bericht dat je typt, draagt bij aan deze toename en creëert steeds meer data. En natuurlijk hebben we een plek nodig om al die gegevens op te slaan. Historisch gezien hebben we alles van boeken en bestanden tot floppy disks en tapes gebruikt, en tegenwoordig gebruiken we cloudopslag. Dit zijn verschillende opslagmethoden die fysieke ruimte innemen, of het nu de harde schijf naast onze computer is of een serverfarm waar grote bedrijven opslagruimte van de cloud hebben gekocht.
Maar omdat de hoeveelheid data steeds groter wordt, wordt het steeds moeilijker om deze op te slaan en kan dit zeker tot problematische situaties leiden. Wist je dat één gram DNA van zout potentieel dezelfde hoeveelheid informatie kan opslaan als 100.000 2-terabyte harde schijven? Dat is zo ongelooflijk! Ja, het heeft zeker zin. DNA kan alle gegevens of instructies die je geeft vasthouden, en dit doet het allemaal met slechts 4 kleine letters of basen: A, T, C en G. Dus wat als we computerbestanden die bestaan uit binaire nullen en enen nemen, en ze omzetten in A's, T's, C's en G's, en al onze bestanden opslaan in DNA in plaats van op iets als harde schijven?
Nou, een paar maanden geleden hebben een paar onderzoekers van het New York Genome Center, Dr. Yaniv Erlich en Dina Zeilinski, het gedaan en bereikt, en ze noemden dat project "DNA FOUNTAIN". We kunnen DNA-opslag gebruiken omdat DNA twee enorme voordelen heeft:
Het bestaat al heel lang.
Het kan heel lang meegaan, het is behoorlijk stabiel voor honderden, zelfs duizenden jaren.
We kunnen gewoon zinvolle informatie herstellen uit DNA dat 100.000 jaar geleden is gevonden. We kunnen gewoon veel gegevens in DNA passen. Zoals we al zeiden, kunnen we alle gegevens ter wereld gemakkelijk opslaan op de achterbank van een auto, als we DNA zouden gebruiken. Dit project wordt "DNA Fountain" genoemd vanwege het coderingsschema. De reden is dat het datapakket op een bepaalde manier in het DNA is verpakt, in iets als druppels.